Od 1978 r. sytuacja w Wapnie zaczęła się powoli normalizować. Nie doszło już do gwałtownych deformacji powierzchni i obniżeń terenu. Nadal prowadzono obserwacje oraz badania i pomiary hydrogeologiczne i geodezyjne. W listopadzie 1977 r. opracowano wstępne koncepcję wykorzystania terenu kopalni do uruchamiania produkcji remontowej, którą podjęto w 1978 r. w miarę postępu prac likwidacyjnych. W 1978 r. nastąpiła zmiana nazwy przedsiębiorstwa na „Kopalnia Soli i Zakłady Remontowe im. Tadeusza Kościuszki w Wapnie”. Jednocześnie Minister Przemysłu Chemicznego podjął decyzję o likwidacji zakładu górniczego w Kopalni Soli i Zakładach Remontowych.

Bardzo szybko i niemal całkowicie zmienił się profil produkcyjny przedsiębiorstwa. Na terenie zakładu podjęto remont wagonów do przewozu płynnej siarki, co wiązało się z potrzebami przemysłu chemicznego. Tego typu działalność ułatwiała stosunkowo duża, nie wykorzystywana zakładowa bocznica kolejowa. W 1982 r., gdy liczba zamówień na remont cystern siarkowych zaczęła spadać, rozpoczęto remontowanie wagonów do przewozu cementu luzem. Od 1984 r., na podstawie sugestii Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego, remontowano nadwozia wagonów do przewozu różnych produktów chemicznych.

 Dla utrzymania działalności remontowej i uniezależnienia się od warunków pogodowych wybudowano halę produkcyjną. Planowano remont 1000 sztuk nadwozi wagonowych rocznie. Podjęto także wykonywanie robót montażowo-budowlanych dla potrzeb własnych i branży chemicznej. W latach 1983-1984 na terenie zakładu wybudowano instalację doświadczalno-produkcyjną gipsów autoklawizowanych, wykorzystując niektóre obiekty oraz możliwości energetyczne kopalni. W 1985 r. wyprodukowano i sprzedano ponad 2000 t gipsu alfa z surowca sprowadzonego z Kopalni „Nowy” w Niwnicach. Przewidywano wznowienie eksploatacji czapy gipsowej dla potrzeb produkcji gipsu autoklawizowanego i gipsowych mieszanek ceramicznych. W 1986 r. nastąpiła zmiana nazwy przedsiębiorstwa na „Kopalnia Doświadczalno-Produkcyjna i Zakłady Remontowe im. Tadeusza Kościuszki w Wapnie”. Przedmiotem działania zakładu stało się prowadzenie prac doświadczalnych i badawczych w zakresie eksploatacji złóż gipsu oraz przeróbki gipsów o wysokich parametrach jakościowych, a także produkcja gipsów specjalnych. Nadal wykonywano remonty cystern, nadwozi wagonowych, maszyn i urządzeń.

W 1990 r., w ostatnim roku normalnej pracy zakładu, nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora. M. Wasilewskiego zastąpił inż. Józef Kosiński. Z dniem l lipca 1991 r. podjęto decyzję o postawieniu przedsiębiorstwa w stan likwidacji. Likwidatorem został dotychczasowy dyrektor kopalni J. Kosiński.

Do 1990 r. wyremontowano łącznie 6347 wagonów.

W wyniku katastrofy zmniejszyło się zatrudnienie w Kopalni Soli w Wapnie. Największa grupa górników z Wapna znalazła pracę w kopalni soli w Kłodawie. Wielu pracowników zatrudniono w kopalniach na Śląsku. Osoby, które po ewakuacji zamieszkały w innych miejscowościach województwa pilskiego znalazły pracę na miejscu. Zatrudnienie w Kopalni Soli w latach 1978-1991 wahało się w granicach 250-280 osób.